دو کلمه از مادر عروس !
الان که این پست قبلی رو خوندم دیدم ـ بیخودی! ـ چه لحن معترضانه ای گرفته به خودش؛ در حالی که قصد من اصلا این نبوده.
یعنی از دید من زیاد شدن وبلاگها (با هر موضوع و کیفیتی) خیلی هم خوبه. کمترین فایده ش اینه که آدمو وامی داره خلاقیتشو به کار بندازه ؛ یاد بگیره چه جوری می تونه با دیگران ارتباط برقرار کنه و مهمتر از همه اینکه خودشو بشناسه.
این سوالا قرار بود فقط یه فلش باشه به طرف فلسفه وجودی وبلاگامون 
...شمام به همین چشم نگاش کنین 
این همه وبلاگ...
واسه چی وبلاگ می نویسی؟...اصلا چه جوری شد که به سرت زد یه وبلاگ باز کنی؟ اول حرفت اومد یا وبلاگت؟...
فکر می کنی چیزایی میدونی که باید به بقیه یاد بدی؟ چیزی می بینی که باید به بقیه نشون بدی؟می خوای درد دل کنی؟خواستی دیده بشی؟...
دوست داری چند تا بازدیدکننده داشته باشی؟...چند تا داری؟...فکر می کنی چرا میان دیدنت؟ می خونن حرفاتو یا فقط اومدن آدرس بذارن؟...
تا اینجا چی بهت داده وبلاگت؟ می ارزیده به وقتی که پاش گذاشتی؟...
فکر می کنی تا کی ادامه پیدا کنه؟...