آمارمون
شادی صدر ( روزنامه یاس نو مورخ ۳۱ اردیبهشت ۸۲ ص ۸) می گوید: وقتی مشاور رئیس جمهور در هفته زن اعلام کرد که حتی اگر تمام دخترها با تمام پسرها ازدواج کنند باز هم یک میلیون ۷۰۰ هزار دختر بی شوهر می مانند، باید پیش بینی می کردیم که در تمام طول سال، خیلی ها برای این جمعیت بزرگ بی شوهر دلسوزی کنند...واقعیت این است که در این تحقیق میانگین سن در اولین ازدواج برای مردان ۲۵.۶ و برای زنان ۲۲.۴ است. بنابراین طبیعی است که تعداد پسران متولد سال ۵۷ از تعداد دختران متولد سال ۶۰ (که نرخ رشد جمعیت ایران به بالاترین حد خود رسیده بود) کمتر است و این اصلا به معنای زیادتر بودن تعداد زنان نسبت به مردان به طور کلی نیست....
طبق آمار رسمی در حال حاضر ۶ میلیون جوان (پسر و دختر) در سن ازدواج وجود دارند که ازدواج نکرده اند. با این همه ظاهرا مساله پسران بدون زن نمی تواند به صورت بحرانی به جدیت دختران بی شوهر باشد(!) شاید به این دلیل که فرض می شود پسران دارای استقلال اقتصادی هستند و راههای فراوانی برای برآوردن نیازهای خود دارند...
تقریبا همزمان با عدد یک میلیون و ۷۰۰ هزار ، یک عدد دیگر بر پایه تحقیق همان نهاد اعلام شد که تقریبا هیچ گاه مورد توجه قرار نگرفت: بر پایه نتایج طرح نیازسنجی زنان ایران، ازدواج اولویت ششم دختران ایرانی است.
یعنی حتی اگر مساله شکاف در هرم جمعیتی هم پیش نمی آمد تعداد زیادی از دختران ایرانی نمی خواستند ازدواج کنند. همین تحقیق می گوید اشتغال دومین اولویت دختران در ایران است.
آیا وقت آن نرسیده که از دل سوزاندن برای دختران بی شوهر دست برداریم و بپذیریم که داشتن استقلال اقتصادی برای آنها مهمتر از یافتن مردی است که می ترسند با استفاده از قوانین ، هنجارهای عرفی و فرهنگ ، تنها بندی بر پای آنها باشد...؟
نگارشمون (۳)
مگه کلمه های آزمایش ، گزارش ، پیشنهاد و ... فارسی نیستن؟... پس چرا با ات جمع می بندیشون؟! 
ها؟...
مگه این های بدبخت چشه آخه؟! 
...
نگارشمون (۲)
تنوین یه علامت عربیه و ترکیبش با واژه های فارسی درست نیست.
لب کلوم اینکه :
زباناً ، خواهشاً ، گاهاً ، دوماً ، سوماً ، چهارماً و ... از این صوبتا چی؟ 
نداریم!