«یازده فرزند دارم : سه پسر و هشت دختر. آنها سومین و چهارمین فرزندانم بودند...بعد از زایمان آنها را در بیمارستان در دستگاه مخصوصی نگه داشتند...زمانی که یکی از آنها گریه می کرد ، دیگری هم گریه می کرد. یک روز رئیس بیمارستان که مردی آمریکایی بود مرا صدا زد و پرسید که چه نامی برای آنها انتخاب کرده ام. از آنجا که فرصت فکر کردن به این موضوع را پیدا نکرده بودم گفتم هنوز هیچی.
رئیس بیمارستان پیشنهاد کرد نام آنها را لاله و لادن بگذاریم...»
«امام علی بر مردمی که در شهر انبار به استقبالش شتافته طبق آداب و رسوم عصر ساسانی در برابرش به خاک می افتادند فرمود: چه گناه بی لذتی مرتکب می شوید ؛ زجر می کشید، خود را خوار می کنید و با تعظیم به بنده خدا ، به خدا شرک می ورزید»
نتیجه اخلاقی: این ملتو جون به جونشون کنی دستمالن؛ دستمال بوده ن و دستمال خواهند بود!
«...اگر به دیده انصاف بنگریم باید بگوییم که شهرت و عظمت کورش از فتوحات او نیست؛ زیرا قبل از او بابل و آشور پادشاهانی بزرگ و جهانگیرانی نامی داشتند. اهمیت و شهرت جهانگیر کورش به خاطر سلوک و رفتاریست که وی با ملل مغلوب داشت و چنین رفتار دادگرانه ای در مشرق زمین بی سابقه بوده است. کورش سیاست ظالمانه پادشاهان سابق به خصوص سلاطین آشور را به سیاست رافت و مدارا تبدیل کرد. در جریان فتوحات کورش نه تنها پادشاهان و شاهزادگان مغلوب کشته نمی شوند ، بلکه از خواص و مشاوران او می گردند(مانند گرزوس وتیرگان) همچنین در شهرهای تسخیر شده کشتار نمی شود و مقدسات ملل محفوظ می ماند. کورش در بیانیه ها و فرمان های خود از مقدسات ملل ، با احترام و تکریم نام می برد. آنچه از ملل مغلوب ربوده اند پس می دهد و از جمله بر طبق مندرجات کتب تاریخی ، پنج هزار و چهارصد ظرف طلا و نقره به بنی اسرائیل رد می کند که متعلق به آنان بوده است...»
بخشی از مقاله «کورش و نظام قانون گذاری» نوشته دکتر حسین محمد نبی ـ همشهری تهران ـ ۹ تیر ۱۳۸۲